fbpx
Skontaktuj się ze mną

Standardy ochrony małoletnich

Przestrzeganie Standardów Ochrony Małoletnich

Standardy Ochrony Małoletnich zleceniodawców – Administrator świadczy przede wszystkim usługi dla zewnętrznych zleceniodawców. Przyjmuje i stosuje ich własne Standardy Ochrony Małoletnich.

Poznanie Standardów Ochrony Małoletnich zleceniodawców – Administrator każdorazowo zapozna się ze Standardami Ochrony Małoletnich zewnętrznych zleceniodawców oraz zobowiąże się do ich przestrzegania.

Własne Standardy Ochrony Małoletnich – Administrator posiada i przestrzega Standardów Ochrony Małoletnich spisanych poniżej.

Oświadczenie

Oświadczenie o niekaralności – świadomy/a odpowiedzialności karnej wynikającej z art. 233 § 1 kodeksu karnego przewidującego karę pozbawienia wolności do lat 3 za składanie fałszywych zeznań Administrator oświadcza, że:
– nie był karany za przestępstwo popełnione umyślnie lub przestępstwo skarbowe;
– nie jest prowadzone przeciwko niemu postępowanie o przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe;
– korzysta w pełni z praw publicznych i posiada pełną zdolność do czynności prawnych.

Administrator na prośbę zleceniodawcy przedłoży dokument potwierdzający niekaralność.

Oświadczenie o kryteriach prowadzenia własnych szkoleń – Administrator oświadcza, że nie prowadzi własnych szkoleń dla dzieci poniżej 15 roku życia, oraz dla dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, w tym z niepełnosprawnościami. Administrator jest gotowy przeprowadzić warsztaty dla w/w na prośbę zewnętrznego zleceniodawcy. W takim przypadku przyjmuje się Standardy Ochrony Małoletnich zleceniodawcy.

Preambuła

Standardy ochrony dzieci  stanowią realizację obowiązku prawnego dot. wprowadzenia w szkole standardów ochrony małoletnich (ustawa z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich – Dz. U. z2024 r. poz. 560).

Naczelną zasadą wszystkich działań podejmowanych przez Administratora jest działanie dla dobra dziecka i w jego najlepszym interesie. Administrator traktuje dziecko z szacunkiem oraz uwzględnia jego potrzeby. Niedopuszczalne jest stosowanie wobec dziecka przemocy w jakiejkolwiek formie. Administrator, realizując te cele, działaa w ramach obowiązującego prawa i zgodnie ze swoimi kompetencjami.

Rozdział I

Słowniczek pojęć/ objaśnienie terminów używanych w dokumencie standardy ochrony dzieci

§ 1.

  1. Firma – Jednoosobowa Działalność Gospodarcza: Mental Leszek Furmann, ul. Jankiela 8, 62-052 Komorniki, świadcząca usługi szkoleniowe oraz właściciel instytucji Mental Leszek Furmann.
  2. Administrator – Właściciel Firmy oraz trener rozwoju kreatywności, posiadający kompetencje oraz wykształcenie kierunkowe związane z nauczaniem dzieci, młodzieży oraz osób dorosłych.
  3. Zleceniodawca – Osoba Fizyczna lub Instytucja zlecająca przeprowadzenie szkolenia.
  4. Szkolenie/Warsztaty – Spotkanie, podczas którego Administrator przekazuje wiedzę oraz informacje dotyczące Rozwoju Kreatywności.
  5. Dziecko – każda osoba, która nie ukończyła 18. roku życia. Administrator nie przewiduje prowadzenia własnych szkoleń dla dzieci poniżej 15 roku życia. Administrator przyjmując zewnętrzne zlecenie przeprowadzenia warsztatów dla dzieci poniżej 15 roku życia, przyjmuje Standardy Ochrony Małoletnich zleceniodawcy.
  6. Opiekun dziecka – przedstawiciel ustawowy dziecka: rodzic[1] albo opiekun[2]; rodzic zastępczy[3]; opiekun tymczasowy (czyli osoba upoważniona do reprezentowania małoletniego obywatela Ukrainy, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez opieki osób dorosłych)[4].
  7. Zgoda opiekuna – zgoda oznacza co do zasady zgodę jednego z rodziców w przypadku zwykłych, bieżących spraw życia dziecka (np. uczestnictwa w szkoleniach i warsztatach)
  8. Krzywdzenie dziecka to każde zachowanie względem dziecka, które stanowi wobec niego czyn zabroniony. Oprócz tego krzywdzeniem jest zaniedbanie (zamierzone lub niezamierzone), działanie lub zaniechanie, a także każdy jego rezultat, skutkujący naruszeniem praw, swobody, dóbr osobistych dziecka i zakłóceniem jego rozwoju.
  9. Wyróżnia się następujące, podstawowe formy krzywdzenia:
  10. Przemoc fizyczna wobec dziecka. Jest to działanie bądź zaniechanie wskutek którego dziecko doznaje faktycznej fizycznej krzywdy lub jest nią potencjalnie zagrożone. Krzywda stanowi rezultat działania bądź zaniechania ze strony rodzica, opiekuna, osoby odpowiedzialnej za dziecko, posiadającej nad nim władzę lub takiej, której ufa. O przemocy fizycznej mówimy zarówno w wymiarze jednorazowym, jak i powtarzającym się.
  11. Przemoc psychiczna wobec dziecka. Jest to przewlekła, niefizyczna, szkodliwa interakcja pomiędzy dzieckiem a osobą za nie odpowiedzialną lub osobą, której dziecko ufa. Tak jak w przypadku przemocy fizycznej obejmuje zarówno działania, jak i zaniechania. Do przejawów przemocy psychicznej zaliczamy m.in.:
  12. Niedostępność emocjonalną,
  13. zaniedbywanie emocjonalne,
  14. relacja z dzieckiem oparta na wrogości, obwinianiu, oczernianiu, odrzucaniu,
  15. nieodpowiednie rozwojowo lub niekonsekwentne interakcje z dzieckiem,
  16. niedostrzeganie lub nieuznawanie indywidualności dziecka,
  17. niedostrzeganie lub nieuznawanie granic psychicznych między dzieckiem a osobą odpowiedzialną,
  18. nieodpowiednia socjalizacja, demoralizacja,
  19. sytuacje, w których dziecko jest świadkiem przemocy
  20. Przemoc seksualna wobec dziecka (wykorzystywanie seksualne dziecka). Jest to angażowanie dziecka przez osobę dorosłą lub inne dziecko w aktywność seksualną. Dotyczy sytuacji gdy nie dochodzi do kontaktu fizycznego (np. ekshibicjonizm, molestowanie werbalne – np. prowadzenie rozmów o treści seksualnej nieadekwatnej do wieku dziecka, komentowanie w sposób seksualny wyglądu i zachowania dziecka, zachęcanie do kontaktu z treściami pornograficznymi, grooming – strategie nieseksualnego uwodzenia dziecka z intencją nawiązania kontaktu seksualnego w przyszłości) i gdy do takiego kontaktu dochodzi (sytuacje takie jak: dotykanie dziecka, zmuszanie dziecka do dotykania ciała sprawcy, stosunek seksualny). Każda czynność seksualna podejmowana z dzieckiem przed ukończeniem 15 roku życia jest przestępstwem. W przypadku dzieci mówimy o wykorzystaniu seksualnym, kiedy między wykorzystującym (dorosły, inne dziecko) a wykorzystywanym (dziecko) z uwagi na wiek lub stopień rozwoju zachodzi relacja władzy, opieki czy zależności. Do innej formy wykorzystywania seksualnego dzieci zalicza się wyzyskiwanie seksualne. Jest to jakiekolwiek: faktyczne lub usiłowane nadużycie podatności dziecka na zagrożenia, przewagi sił lub zaufania – w celu seksualnym. Wyzysk seksualny obejmuje (chociaż nie jest to konieczne) czerpanie zysków finansowych, społecznych lub politycznych z wykorzystania seksualnego. Szczególne zagrożenie wyzyskiem seksualnym ma miejsce podczas kryzysów humanitarnych. Zagrożenie wyzyskiem seksualnym dotyczy zarówno samych dzieci, jak i opiekunów tych dzieci, mogących paść ofiarą wyzysku.
  21. Zaniedbywanie dziecka. Jest to chroniczne lub incydentalne niezaspokajanie fizycznych i psychicznych potrzeb dziecka. Może przyjmować formę nierespektowania praw dziecka, co w rezultacie prowadzi do zaburzeń w jego zdrowiu i/lub rozwoju. Do zaniedbywania dziecka dochodzi w relacjach dziecka z osobą zobowiązaną do opieki, wychowania, troski i ochrony.
  22. Przemoc rówieśnicza (nękanie rówieśnicze, bullying). Przemoc rówieśnicza ma miejsce gdy dziecko doświadcza różnych form nękania ze strony rówieśników. Dotyczy działań bezpośrednich lub z użyciem technologii komunikacyjnych (np. za pośrednictwem internetu i telefonów komórkowych). Przemoc rówieśniczą obserwujemy, gdy szkodliwe działanie ma na celu wyrządzenie komuś przykrości lub krzywdy (intencjonalność), ma charakter systematyczny (powtarzalność), a ofiara jest słabsza od sprawcy bądź grupy sprawców. Obejmuje:
  23. przemoc werbalną (np. przezywanie, dogadywanie, ośmieszanie),
  24. przemoc relacyjną (np wykluczenie z grupy, ignorowanie, nastawianie innych przeciwko osobie, szantaż),
  25. przemoc fizyczną (np. pobicie, kopanie, popychanie, szarpanie),
  26. przemoc materialną (np. kradzież, niszczenie przedmiotów)
  27. cyberprzemoc/przemoc elektroniczną (np. złośliwe wiadomości w komunikatorach, wpis w serwisie społecznościowym, umieszczanie w Internecie zdjęć lub filmów ośmieszających ofiarę),
  28. wykorzystanie seksualne – dotykanie intymnych części ciała lub zmuszanie do stosunku płciowego lub innych czynności seksualnych przez rówieśnika,
  29. przemoc uwarunkowaną normami i stereotypami związanymi z płcią (np. przemoc w relacjach romantycznych między rówieśnikami), pochodzeniem, narodowością, orientacją seksualną, wyznawaną religią czy innymi cechami.
  30. Osoba odpowiedzialna za standardy ochrony dzieci –osoba sprawująca nadzór nad prawidłowym stosowaniem standardów ochrony małoletnich oraz ich aktualność. Rolę tę sprawuje Administrator.
  31. Osoba odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń – osoba odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających dziecku. Rolę tę sprawuje Administrator.
  32. Osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji – osoba odpowiedzialna za podejmowanie interwencji w miejscu zajęć i przed właściwymi organami lub instytucjami. Rolę tę sprawuje Administrator.
  33. Osoba odpowiedzialna za udzielanie wsparcia dziecku –osoba odpowiedzialna za opracowanie planu wsparcia dziecka po ujawnieniu krzywdzenia i monitorowanie jego wykonania. Rolę tę sprawuje Administrator.
  34. Rejestr interwencji – dokumentacja zawierająca rejestr ujawnionych lub zgłoszonych incydentów lub zdarzeń zagrażających dobru dziecka, uwzględniający:
    1. Zgłoszenie ze wskazaniem osoby zgłaszającej,
    1. Osobę/osoby podejrzewane o krzywdzenie (opiekun dziecka, pracownik, inne dziecko, inna osoba),
    1. Rodzaj podjętej interwencji (zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa, wniosek o wgląd w sytuację rodziny, wszczęcie procedury Niebieskiej Karty),
    1. Datę interwencji,
    1. Dokumenty wytworzone podczas interwencji (m.in. notatki służbowe, karty interwencji, kopie zawiadomień/wniosków wysyłanych do właściwych służb).
  35. Dane osobowe dziecka – wszelkie informacje umożliwiające identyfikację dziecka, w tym jego imię, nazwisko i wizerunek.
​​​l.p.Obszar ​​​​odpowiedzialnościImię i nazwisko / Funkcja (osoba wraz z zastępcami)Dane kontaktowe
1.Przygotowanie pracowników do stosowania standardów ochrony dzieci i monitorowanie przestrzegania standardów ochrony dzieci Administrator +48 576 626 888
3.Przyjmowanie zgłoszeń Administrator +48 576 626 888
4.Uruchamianie i prowadzenie interwencji Administrator +48 576 626 888
5.Koordynacja wsparcia udzielanego dziecku Administrator +48 576 626 888

​​​Administrator ze względu na brak stałego miejsca świadczenia usług oświadcza, że w przypadku naruszenia dobra dziecka podejmie współpracę z najbliższymi jednostkami Służb Państwowych udzielających wsparcia:

  1. Placówką ochrony zdrowia
  2. Ośrodkami Pomocy Społecznej
  3. Poradnią psychologiczno-pedagogiczną
  4. Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie
  5. Sądem Rejonowym.
  6. Jednostką Policji
  7. Zespołem Ratownictwa Medycznego

​​Administrator informuje dzieci przebywające na warsztatach o możliwości uzyskania pomocy:

  1. Rzecznika Praw Obywatelskich
  2. Rzecznika Praw Dziecka, w tym prowadzonego przez niego telefonu zaufania 800 12 12 12
  3. Telefonu zaufania dla dzieci i młodzieży 116 111

Rozdział II

Rozpoznawanie i reagowanie na czynniki ryzyka krzywdzenia dzieci

§ 2.

Standardy ochrony dzieci

  1. Administrator podejmuje działania zapobiegające krzywdzeniu dzieci, w szczególności przez
  2. ustanowienie zasad reagowania na czynniki ryzyka i symptomy krzywdzenia,
  3. ustalenie zasad bezpiecznych relacji między Administratorem a dziećmi oraz między samymi dziećmi.
  4. Administrator posiada odpowiednią wiedzę na temat czynników ryzyka i symptomów krzywdzenia dzieci, zaś w ramach wykonywanych obowiązków zwraca uwagę na ich występowanie.
  5. W przypadku zidentyfikowania czynników ryzyka Administrator podejmuje rozmowę z opiekunami dziecka, przekazując informacje na temat dostępnej oferty wsparcia, motywując ich do szukania pomocy w innych instytucjach działających na rzecz dzieci. Podjęte kroki należy udokumentować zgodnie ze sposobem przyjętym w Firmie.
  6. Administrator jest uważny na sytuację i dobrostan dziecka.

§ 3.

Zasady rekrutacji pracowników

  1. Administrator oświadcza, że prowadzi Jednoosobową Działalność Gospodarczą i nie zatrudnia pracowników.
  2. W przypadku zatrudnienia pracownika poniższe Standardy Ochrony Małoletnich zostaną zaktualizowane.

§ 4.

Zasady bezpiecznych relacji pomiędzy Administratorem a dziećmi

  1. Administrator zna i stosuje ustalone zasady bezpiecznych relacji z dziećmi.
  2. Naczelną zasadą wszelkich czynności podejmowanych przez Administratora jest działanie dla dobra dziecka i w jego najlepszym interesie.
  3. Administrator traktuje dziecko z szacunkiem oraz uwzględnia jego godność, potrzeby i prawo do prywatności.
  4. Niedopuszczalne jest stosowanie przemocy wobec dziecka w jakiejkolwiek formie.
  5. Niedopuszczalne jest nawiązywanie z dzieckiem jakichkolwiek relacji o charakterze seksualnym,romantycznym czy partnerskim.
  6. Niedopuszczalne jest utrwalanie wizerunku dziecka (filmowanie, nagrywanie głosu, fotografowanie) dla potrzeb prywatnych pracownika.
  7. Każdy kontakt z dzieckiem jest jawny (tj. wiadomy dla rodziców/opiekunów dziecka) oraz wynika tylko i wyłącznie z realizacji zadań organizacyjnych
    i szkoleniowych.
  8. Niedopuszczalne jest utrzymywanie kontaktów opartych na udzielaniu gratyfikacji finansowej lub materialnej wynikających z wykorzystywania przewagi fizycznej, stosunku władzy bądź zależności dziecka, a których intencją jest satysfakcja lub spełnienie potrzeb Administratora.
  9. Należy zwracać uwagę, aby każdy komunikat, działanie bądź czynność podejmowana wobec dziecka były adekwatne do sytuacji, do stopnia jego rozwoju i indywidualnych możliwości psychofizycznych, bezpieczne, uzasadnione i nie skutkowały nierównym traktowaniem dziecka w stosunku do innych dzieci, w tym jego faworyzowaniem.
  10. Należy doceniać zaangażowanie dzieci w podejmowane przez nie działania.
  11. Szczegółowy opis zasad bezpiecznych relacji stanowi Załącznik [nr] do standardów. W szczegółowym opisie zasad bezpiecznych relacji określa się w szczególności:
  12. Komunikację z dziećmi;
  13. Działania z dziećmi;
  14. Kontakt fizyczny z dziećmi;
  15. Kontakty poza godzinami pracy, w tym kontakt online.

§ 5.

Zasady bezpiecznych relacji pomiędzy dziećmi

  1. Administrator zna i monitoruje stosowanie zasad bezpiecznych relacji dziecko–dziecko ustalone w tym dokumencie.
  2. Treść zasad bezpiecznych relacji dziecko – dziecko należy wypracować z udziałem dzieci i z uwzględnieniem specyfiki szkolenia oraz potrzeb dzieci biorących w nim udział.
  3. Dzieci uczęszczające na szkolenia znają i stosują zasady bezpiecznych relacji dziecko-dziecko.
  4. Administrator nie przewiduje sytuacji, w której w szkoleniu biorą udział dzieci z różnych, bardzo odrębnych grup wiekowych jednocześnie czy o specjalnych potrzebach. Z tego względu nie ustanawia odrębnych zapisów dotyczących takich szkoleń.
  5. Treść zasad bezpiecznych relacji między dziećmi może być zmieniana w każdym momencie na wniosek dzieci i zawsze z ich udziałem.
  6. Ewaluacja i weryfikacja zasad bezpiecznych relacji między dziećmi odbywa się stosownie do potrzeb, jednak nie rzadziej niż raz na dwa lata.
  7. Szczegółowy opis zasad bezpiecznych relacji dziecko-dziecko stanowi Załącznik [nr] do niniejszychStandardów. W szczegółowym opisie zasad bezpiecznych relacji między dziećmi określa się w szczególności:
  8. Zasady komunikacji między dziećmi;
  9. Zakaz stosowania przemocy w jakiejkolwiek formie;
  10. Sposoby rozwiązywania konfliktów (z naciskiem na mediacje rówieśnicze)
  11. Zasady szacunek dla cudzej własności, prywatności i przestrzeni;
  12. Zasady równego traktowania, szacunku dla różnorodności, indywidualnej tożsamości i ekspresji.

§ 6.

Uwzględnienie sytuacji dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi[5], w tym z niepełnosprawnościami

  1. Administrator nie przewiduje organizacji własnych szkoleń dla dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, w tym z niepełnosprawnościami. Z tego powodu, nie ustanawia odrębnych zapisów.
  2. Administrator może i jest gotowy przeprowadzić szkolenie dla dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, w tym z niepełnosprawnościami. Przyjmuje on wtedy własne

§ 7.

Upowszechnianie wiedzy o standardach ochrony małoletnich

  1. Administrator przechodzi szkolenia w zakresie ochrony dzieci, organizowane z uwzględnieniem dla pełnionej przez niego roli  uwzględniające zakres odpowiedzialności za dzieci znajdujące się pod jego opieką.
  2. Działania szkoleniowe dotyczą w szczególności:
  3. standardów ochrony dzieci (obowiązujące zasady i procedury),
  4. poszerzania umiejętności w zakresie rozpoznawania czynników ryzyka i symptomów krzywdzenia dzieci,
  5. przeciwdziałania przemocy, w tym umiejętności rozwiązywania sytuacji konfliktowych.
  6. Należy zadbać, by dzieci wiedziały, że mają prawo i możliwość rozmowy z osobą odpowiedzialną za ich ochronę[6] która podejmie działania, aby udzielić danemu dziecku wsparcia z zachowaniem szacunku do ich prywatności, jeżeli:
  7. mają jakikolwiek problem, obawiają się lub doznają przemocy, w tym doświadczyli zachowania łamiącego zasady bezpiecznych relacji ze strony innego dziecka, opiekuna dziecka, innej osoby bliskiej, lub jakiejkolwiek osoby w tym Administratora,
  8. były świadkiem niewłaściwych, niezrozumiałych lub niejasnych zachowań, w tym wskazanych w zasadach bezpiecznych relacji wobec innego dziecka ze strony dziecka, opiekuna dziecka, innej osoby bliskiej, lub jakiejkolwiek osoby w tym Administratora.
  9. Opracowanie harmonogramu szkoleń i działań edukacyjnych koordynuje osoba odpowiedzialna za standardy ochrony dzieci w szkole[7].
  10. Przeszkoleniem w zakresie wymienionym w ust. 3 powyżej objęty jest każdy nowo przyjęty pracownik oraz każdy pracownik pracujący z dziećmi raz na rok szkolny.
  11. Warsztaty i zajęcia dla dzieci oraz opiekunów dziecka wymienione w ust. 4 przeprowadza się nie rzadziej niż raz w danym roku szkolnym[8].

§ 8.

Obowiązki osób odpowiedzialnych za wprowadzenie Standardów ochrony dzieci i realizację standardów

  1. Obowiązki Administratora:
  2. dbanie o tworzenie bezpiecznego środowiska podczas szkoleń;
  3. dbanie o:
  4. standardy ochrony dzieci,
  5. bezpieczeństwo w Internecie,
  6. przyjmowanie zgłoszeń,
  7. prowadzenie interwencji,
  8. udzielanie wsparcia dziecku;
  9. obecność dorosłej osoby trzeciej podczas szkolenia, zaświadczającej swą niekaralność, monitorującej działania Administratora.
  10. delegowanie zadań oraz odpowiedzialności związanych z realizacją standardów ochrony dzieci,
  11. Do obowiązków osoby odpowiedzialnej za standardy ochrony dzieci należy:
  12. dbałość o udostępnienie standardów ochrony dzieci na stronie internetowej Administratora;
  13. koordynowanie działań edukacyjnych, przygotowanie harmonogramu szkoleń;
  14. współpraca z innymi osobami wyznaczonymi w zakresie realizacji Standardów ochrony dzieci;
  15. przegląd Standardów Ochrony Małoletnich w porozumieniu i współpracy z dziećmi i ich opiekunami;
  16. monitorowanie realizacji wytycznych zawartych w standardach ochrony dzieci, planowanie ewaluacji standardów i ich aktualizacja.
  17. Do osoby odpowiedzialnej za przyjmowanie zgłoszeń należy:
  18. przyjęcie zgłoszenia o wystąpieniu czynnika ryzyka zagrożenia dobra dziecka;
  19. przyjęcie zgłoszenia o ujawnieniu symptomów krzywdzenia dziecka lub krzywdzeniu dziecka; ujawnionych lub zgłoszonych incydentach lub zdarzeniach zagrażających dobru dziecka,
  20. przyjęcie zgłoszenia o podejrzeniu lub niewłaściwym udostępnieniu, rozpowszechnianiu lub wykorzystaniu wizerunku dziecka lub ujawnione na tym tle problemy;
  21. podejmowanie interwencji lub gdy bezpośrednio zagrożone jest zdrowie lub życie dziecka – niezwłoczne poinformowanie policji i innych służb, adekwatnie do zagrożenia;
  22. Do osoby odpowiedzialnej za prowadzenie interwencji należy:
  23. dokumentowanie zgłoszeń oraz ich weryfikacja;
  24. zainicjowanie interwencji;
  25. wszczęcie procedury „Niebieskie Karty” (NK) w przypadku podejrzenia przemocy domowej[9];
  26. zawiadomienie sądu opiekuńczego;
  27. złożenie zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na szkodę małoletniego;
  28. prowadzenie rejestru interwencji. Rejestr interwencji należy przechowywać w odpowiednio zabezpieczonej szafie metalowej, do której dostęp ma osoba odpowiedzialna za prowadzenie rejestru interwencji.
  29. Do osoby odpowiedzialnej za udzielanie wsparcia dziecku należy:
  30. opracowanie planu wsparcia dziecka, uwzględniającego współpracę z opiekunem dziecka;
  31. wsparcie dziecka według poniższych zasad:
  32. zadbanie o bezpieczeństwo dziecka, np. odizolowanie sprawców krzywdzenia,
  33. zadbanie o dobrostan dziecka i zajęcie się jego bieżącymi potrzebami (w tym zadbaniem o podstawowe potrzeby fizjologiczne);
  34. przyjrzenie się czynnikom ryzyka krzywdzenia i podjęcie działań profilaktycznych;
  35. okazanie dziecku życzliwości, zaufania, zainteresowania jego samopoczuciem i wsparcia w powrocie do aktywności;
  36. skierowanie dziecka i/lub jego opiekunów adekwatnie do potrzeb do instytucji oferujących: poradnictwo, konsultacje psychologiczne, terapię uzależnień, interwencje dla sprawców przemocy, grupy wsparcia, warsztaty umiejętności wychowawczych (będą to instytucje takie jak m.in. poradnie psychologiczno-pedagogiczne, ośrodki opieki psychologicznej i psychoterapeutycznej dla dzieci i młodzieży, ośrodki pomocy społecznej czy lokalne organizacje pozarządowe);
  37. monitorowanie wsparcia udzielanego dziecku;
  38. ewentualne modyfikacje planu wsparcia w zależności od potrzeb.

Rozdział III

Procedury interwencji w przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka

§ 9.

  1. Zagrożenie bezpieczeństwa dzieci może przybierać różne formy i przebiegać z  wykorzystaniem różnych sposobów kontaktu i komunikowania.
  2. Na potrzeby niniejszego dokumentu przyjęto następującą kwalifikację zagrożenia bezpieczeństwa dzieci:
  3. popełniono przestępstwo na szkodę dziecka (np. wykorzystanie seksualne, znęcanie się nad dzieckiem),
  4. doszło do innej formy krzywdzenia niebędącej przestępstwem, takiej jak np. przemoc domowa niespełniająca znamion przestępstwa znęcania, krzyk, poniżanie, wyśmiewanie, klapsy, presja i wymagania przekraczające możliwości dziecka,
  5. doszło do zaniedbania potrzeb życiowych dziecka (np. związanych z żywieniem, higieną czy zdrowiem).
  6. Na potrzeby niniejszego dokumentu wyróżniono procedury interwencji w przypadku podejrzenia działania na szkodę dziecka przez:
  7. osoby dorosłe;
  8. opiekunów dzieci;
  9. inne dziecko.
  10. Procedury interwencji sformułowano tak, by wspierać pracowników w realizowaniu prawnego i społecznego obowiązku reagowania w sytuacji podejrzenia krzywdzenia dziecka.
  11. Celem interwencji jest zatrzymanie krzywdzenia dziecka i zapewnienie mu bezpieczeństwa.

§ 10.

  1. W przypadku podejrzenia, że dziecko jest krzywdzone, lub zgłoszenia takiej okoliczności przez dziecko lub opiekuna dziecka, Administrator ma obowiązek sporządzenia notatki służbowej. Notatka może zostać sporządzona na piśmie lub przesłana za pośrednictwem poczty elektronicznej.
  2. Jeżeli krzywdzenie dziecka pochodzi od Administratora wówczas działania opisane w niniejszym rozdziale interwencję oraz powiadomienie służb podejmuje osoba, która dostrzegła krzywdzenie lub do której zgłoszono podejrzenie.
  3. Do udziału w interwencji można dopuścić specjalistów, w szczególności psychologów i pedagogów szczególnie do pomocy przy rozmowie z dzieckiem o trudnych doświadczeniach.
  4. Osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji informuje opiekunów dziecka o zaistniałej sytuacji oraz obowiązku zgłoszenia podejrzenia krzywdzenia dziecka do odpowiedniej instytucji (prokuratura/policja lub sąd rodzinnego lub opiekuńczego, ośrodek pomocy społecznej).
  5. Jeżeli poinformowanie opiekuna dziecka jest sprzeczne z dobrem dziecka lub niemożliwe, odstępuje się od tego.
  6. Po poinformowaniu opiekuna nie będącego sprawcą przemocy zgodnie z punktem poprzedzającym, osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji składa zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa do prokuratury/policji lub wniosek o wgląd w sytuację rodziny do sądu rejonowego, wydziału rodzinnego i nieletnich, ośrodka pomocy społecznej lub wszczyna procedurę „Niebieskie Karty” zgodnie z ustawą z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy domowej (Dz. U. z 2024 r. poz. 424, z późn. zm.).
  7. Dalszy tok postępowania leży w kompetencjach instytucji wskazanych w punkcie poprzedzającym.
  8. Z przebiegu każdej interwencji sporządza się kartę interwencji, której wzór stanowi Załącznik [nr] do niniejszychStandardów. Kartę załącza się do rejestru interwencji prowadzonego przez Administratora.
  9. Wszystkie osoby, które powzięły informację o krzywdzeniu dziecka lub informacje z tym związane, są zobowiązane do zachowania poufności, wyłączając informacje przekazywane uprawnionym instytucjom w ramach działań interwencyjnych.
  10. W przypadku gdy podejrzenie zagrożenia bezpieczeństwa dziecka zgłosili opiekunowie dziecka, a podejrzenie to nie zostało potwierdzone, należy o tym fakcie poinformować opiekunów dziecka na piśmie.

§ 11.

W przypadku podejrzenia, że życie dziecka jest zagrożone lub grozi mu ciężki uszczerbek na zdrowiu należy niezwłocznie poinformować odpowiednie służby (policja, pogotowie ratunkowe, ośrodek pomocy społecznej), dzwoniąc pod numer 112 lub 999 (pogotowie). Poinformowania służb dokonuje osoba, który pierwsza powziął informację o zagrożeniu i następnie sporządza notatkę i przekazuje ją osobie odpowiedzialnej za prowadzenie interwencji, która odpowiada za dalszy tok interwencji, zgodnie z procedurami opisanymi w standardach.

§ 12.

Krzywdzenie przez osobę dorosłą (pracownika lub osobę trzecią)

  1. W przypadku, gdy zgłoszono krzywdzenie dziecka przez osobę trzecią, osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji przeprowadza rozmowy: z dzieckiem oraz z jego opiekunami. Osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji stara się ustalić przebieg zdarzenia, ale także wpływ zdarzenia na zdrowie psychiczne i fizyczne dziecka. Ustalenia są spisywane w karcie interwencji.
  2. Osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji organizuje spotkanie/a z opiekunami dziecka, którym przekazuje informacje o zdarzeniu, ewentualnej interwencji oraz o potrzebie/możliwości skorzystania ze specjalistycznego wsparcia, w tym u innych organizacji lub służb.
  3. W przypadku, gdy wobec dziecka popełniono przestępstwo osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji sporządza zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa i przekazuje je do właściwej miejscowo policji lub prokuratury.
  4. W przypadku, gdy z rozmowy z opiekunami wynika, że nie są oni zainteresowani pomocą dziecku, ignorują zdarzenie lub w inny sposób nie wspierają dziecka, które doświadczyło krzywdzenia osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji powiadamia o tym fakcie odpowiednie służby.
  5. W przypadku gdy zgłoszono krzywdzenie dziecka przez Administratora, w zależności od sytuacji (kwalifikacji prawnej), wykonuje się zgłoszenie do odpowiednich służb zgodnie z obowiązującym prawem. Do czasu wyjaśnienia sprawy Administrator podejrzewany o krzywdzenie dziecka będące czynem zabronionym w rozumieniu prawa polskiego sam odsunie się od wszelkich form kontaktu nie tylko z pokrzywdzonym, ale także z pozostałymi dziećmi.

§ 13.

Krzywdzenie przez opiekuna dziecka

  1. W przypadku, gdy zgłoszone zostało krzywdzenie dziecka przez jego opiekuna osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji zawiadamia odpowiednie służby. Osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji powinna przeprowadzić rozmowy z osobami mającymi lub mogącymi mieć wiedzę o zdarzeniu i o sytuacji osobistej (rodzinnej, zdrowotnej) dziecka. Osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji stara się ustalić przebieg zdarzenia, ale także wpływ zdarzenia na zdrowie psychiczne i fizyczne dziecka. Ustalenia są spisywane w karcie interwencji.
  2. W przypadku, gdy wobec dziecka popełniono przestępstwo osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji sporządza zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa i przekazuje je do właściwej miejscowo policji lub prokuratury.
  3. W przypadku, gdy dziecko doznaje innej formy krzywdzenia niż popełnienie przestępstwa na jego szkodę ze strony opiekunów lub innych domowników:
  4. gdy zachowanie wobec dziecka spełnia znamiona przemocydomowej[10] należy poinformować odpowiednie służby, które mogą wszcząć procedurę Niebieskiej Karty
  5. gdy zachowanie nie nosi znamion przemocy domowej, a relacje w rodzinie są w inny sposób nieprawidłowe (np. rodzice są niewydolni wychowawczo) – bądź gdy dziecko doświadcza zaniedbania należy powiadomić odpowiedni służby
  6. Osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji organizuje spotkanie/a z pełnoletnim członkiem rodziny, niebędącym sprawcą krzywdzenia, któremu przekazuje informacje o zdarzeniu, W przypadku niemożliwości ustalenia takiej osoby, Administrator zawiadamia odpowiednie służby.
  7. W przypadku zagrożenia życia i zdrowia dziecka powiadamia się policję i inne służby, które kontaktują się z rodziną dziecka i przejmują opiekę nad dzieckiem.

§ 14.

Krzywdzenie rówieśnicze

  1. W przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka przez inne dziecko przebywające na szkoleniu osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji przeprowadza rozmowę z dzieckiem podejrzewanym o krzywdzenie oraz jego opiekunami, a także oddzielnie z dzieckiem poddawanym krzywdzeniu i jego opiekunami. Ponadto rozmawia z innymi osobami mającymi wiedzę o zdarzeniu. W trakcie rozmów należy dążyć do ustalenia przebiegu zdarzenia, a także wpływu zdarzenia na zdrowie psychiczne i fizyczne dziecka krzywdzonego. Ustalenia są spisywane w karcie interwencji. Dla dziecka krzywdzącego oraz krzywdzonego sporządza się oddzielne karty interwencji.
  2. Zaleca się opiekunom korzystanie z wsparcia instytucji wspierającym rozwój dzieci.
  3. W trakcie rozmów należy upewnić się, że dziecko podejrzewane o krzywdzenie innego dziecka samo nie jest krzywdzone przez opiekunów, innych dorosłych bądź inne dzieci. W przypadku potwierdzenia takiej okoliczności należy podjąć interwencję także w stosunku do tego dziecka.
  4. W przypadku, gdy z rozmowy z opiekunami wynika, że nie są oni zainteresowani pomocą dziecku, ignorują zdarzenie lub w inny sposób nie wspierają dziecka, które doświadczyło krzywdzenia osoba odpowiedzialna za prowadzenie interwencji powiadamia odpowiednie służby.
  5. Jeżeli osobą podejrzewaną o krzywdzenie jest dziecko w wieku od 13 do 17 lat, a jego zachowanie stanowi czyn karalny, należy ponadto poinformować właściwy miejscowo sąd rodzinny lub policję.
  6. Jeżeli osobą podejrzewaną o krzywdzenie jest dziecko powyżej lat 17, a jego zachowanie stanowi przestępstwo, wówczas należy poinformować właściwą miejscowo jednostkę policji lub prokuratury.

Rozdział IV

Zasady bezpiecznego korzystania z Internetu

§ 16.

  1. Administrator nie przewiduje udostępniania dzieciom własnego sprzętu elektronicznego podłączonego do sieci internetowej, udostępniania własnego łącza internetowego typu HotSpot czy innej możliwości korzystania z Internetu podczas szkolenia.
  2. Administrator zobowiązuje się dbać i monitorować  bezpieczeństwo dzieci podczas korzystania z ich własnych urządzeń mających dostęp do Internetu.
  3. Za zagrożenia związane z użytkowaniem przez dzieci Internetu i mediów elektronicznych uznaje się:
  4. dostęp do treści nielegalnych, m.in. materiałów przedstawiających seksualne wykorzystywanie dziecka, materiały przedstawiające twardą pornografię, treści propagujące rasizm i ksenofobię, inne nielegalne treści skierowane przeciwko bezpieczeństwu dzieci, na przykład: propagowanie lub pochwalanie zachowań o charakterze pedofilskim, materiały utrwalające wizerunek nagiej osoby lub osoby w trakcie czynności seksualnej przy użyciu przemocy, groźby bezprawnej lub podstępu albo rozpowszechniane bez jej zgody, treści pornograficzne udostępniane dziecku, uwodzenie dziecka poniżej 15 r.ż. przez Internet, tzw. child grooming, zjawisko szantażu na tle seksualnym (określane również jako „sextortion”).
  5. dostęp do treści szkodliwych i nieodpowiednich, do których zaliczane są m.in.
    1. treści obrazujące przemoc, obrażenia fizyczne,
    1. treści prezentujące drastyczne sceny, śmierć, okrucieństwo wobec zwierząt,
    1. treści nawołujące do podejmowania działań autodestrukcyjnych (samookaleczeń, głodzenia się, samobójstw, zażywania szkodliwych substancji, w tym środków psychoaktywnych niezidentyfikowanych jednoznacznie jako narkotyki itp.),
    1. treści nawołujące do przemocy, przestępczości, radykalizacji(również sekty) i ekstremizmu,
    1. patostreamy,
    1. treści dyskryminacyjne
    1. treści pornograficzne, etc.
  6. dostęp do szkodliwych i nieodpowiednich kontaktów online oraz usług online, skutkującychm.in. presją rówieśniczą, cyberprzemocą, groomingiem, szantażem na tle seksualnym, aktywnością seksualna jako źródłem dochodu osób nieletnich, hazardemonline, dostępem do reklamy niedostosowanej do wieku, dostępem do mediówspołecznościowych niedostosowanych do wieku,
  7. dostęp do szkodliwych i ryzykownych zachowań skutkujących m.in.  podejmowaniem wyzwań online, sekstingiem, wywieraniem presji, stosowaniem przemocy z wykorzystaniem technologii informacyjnych i komunikacyjnych.

§ 17.

Działania wobec aktu/zdarzenia – opis przypadku, ustalenie okoliczności zdarzenia, zabezpieczenie dowodów oraz monitoring pointerwencyjny

  1. W przypadku ujawnienia treści nielegalnych, szkodliwych lub nieodpowiednich do wieku, lub w przypadku zdarzeń godzących w bezpieczeństwo dzieci związanych z korzystaniem z Internetu należy podjąć następujące działania:
  2. każde zgłoszenie/ przypadek ujawnienia treści szkodliwych lub nieodpowiednich powinno zostać zarejestrowane, przenalizowane oraz odpowiednio udokumentowane. W analizie zdarzenia powinien znaleźć się dokładny opis zdarzenia, wskazanie osób uczestniczących i/lub podjętych działań w celu identyfikacji sprawcy oraz materiały dokumentujące zdarzenie. Zabezpieczenie tych dowodów powinno się odbywać z poszanowaniem praw dziecka, w tym jego prawa do prywatności.
  3. dowody powinny zostać zabezpieczone i opisane (data otrzymania, treść wiadomości, dane nadawcy tj. nazwa użytkownika, adres email, adres strony WWW). Jeśli zebrane dowody wskazują na naruszenie prawa należy niezwłocznie powiadomić Policję i przekazać jej cały zgromadzony materiał dowodowy.

§ 18.

Działania wobec uczestników zdarzenia

  1. Działania wobec uczestników zdarzenia powinny być skierowane zarówno do osób pokrzywdzonych, sprawców oraz świadków zdarzenia. Niektóre formy mogą dotyczyć pracy wyłącznie z pokrzywdzonymi, inne wymagać będą zastosowania różnych działań wychowawczych i/lub dyscyplinarnych wobec sprawcy. Należy pamiętać, że podejmowane działania dotyczą w większości przypadków osób małoletnich, więc stroną uczestniczącą jest w każdym przypadku także opiekun dziecka.
  2. Podejmowane przez Administratora działania powinny być zaplanowane, stopniowe, dostosowane do sytuacji oraz przebiegać w poniższej kolejności:
  3. Rozmowa z uczestnikiem zdarzenia odpowiednia do charakteru zdarzenia oraz roli uczestnika (pokrzywdzony/sprawca/świadek). Nie należy stosować języka przekierowującego winę i odpowiedzialność za zdarzenie na osobę pokrzywdzoną.
  4. Powiadomienie opiekunów uczestników zdarzenia oraz informowanie ich o podejmowanych przez szkołę działaniach oraz, jeśli dotyczy, przedstawienie planu wsparcia dla dziecka pokrzywdzonego.
  5. W zależności od sytuacji powiadomienie policji lub sądu w przypadku podejrzenia popełnienia czynu zabronionego.
  6. Otoczenie wsparciem uczestników zdarzenia.

§ 19.

Podejmowanie działań naprawczych

  1. W celu usunięcia z Internetu nielegalnych, kompromitujących lub krzywdzących materiałów należy poinformować opiekunów dzieci o możliwościach ich usunięcia we współpracy z Dyżurnet.pl oraz w trybie zgłaszania takich treści poprzez formularz na stronie, na której materiał został opublikowany.
  2. Należy poinformować pokrzywdzone dziecko o przysługującym mu prawie do bycia zapomnianym, wynikającym z unijnego rozporządzenia o ochronie danych osobowych , które w uzasadnionych przypadkach zapewnia usunięcie konkretnych linków z wyszukiwarki Google, w związku z czym nie będą one mogły być wyświetlone  przy wpisywaniu jakiejkolwiek frazy.
  3. W przypadku udostępnienia materiałów naruszających intymność i prywatność dziecka, możliwe jest również skorzystanie ze strony https://stopncii.org/, czyli Stop Non-ConsensualIntimate Image Abuse. Strona pomaga usunąć z Internetu materiały intymne z wizerunkiem osoby, która nie wyraziła zgody na upublicznienie treści.

Rozdział V

Monitoring

§ 20.

  1. Administrator zobowiązuje się do monitorowania zmian w prawie dotyczących ochrony małoletnich.
  2. Administrator wprowadza do standardów ochrony dzieci niezbędne zmiany i ogłasza nowe brzmienie standardów.

Rozdział VI

Przepisy końcowe

§ 21.

  1. Standardy wchodzą w życie z dniem ich ogłoszenia.
  2. Udostępnienie standardów w wersji zupełnej następuje w sposób umożliwiający zapoznanie się z nimi przez dzieci i ich opiekunów poprzez zamieszczenie na stronie internetowej Administratora (www.leszekfurmann.pl/standardy-ochrony-maloletnich)
  3. Standardy w wersji zrozumiałej dla dzieci stanowią załącznik nr [ ].
  4. Podmioty współpracujące, w przypadku, gdy ich działalność obejmuje kontakt z dziećmi, są zobowiązane do przestrzegania niniejszych standardów.
  5. W przypadku gdy Administrator działa na terenie innego podmiotu[11], to wspólnie z przedstawicielami tego podmiotu należy uzgodnić treść standardów ochrony dzieci, w szczególności zasady bezpiecznych relacji dorosły-dziecko, dzieci-dzieci oraz procedury interwencji w przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka.

Załączniki

Załącznik nr 1

Zasady bezpiecznych relacji dorosłych z dziećmi

Naczelną zasadą wszystkich czynności podejmowanych przez Administratora jest działanie dla dobra dziecka i w jego najlepszym interesie. Administrator traktuje dziecko z szacunkiem oraz uwzględnia jego godność i potrzeby. Niedopuszczalne jest stosowanie przemocy wobec dziecka w jakiejkolwiek formie. Administrator realizując te cele działa w ramach obowiązującego prawa oraz swoich kompetencji. Zasady bezpiecznych relacji dorosłych z dziećmi obowiązują każdą dorosłą osobę mającą kontakt z dziećmi znajdującymi się na szkoleniu, jeśli kontakt ten odbywa się za zgodą rodzica. Znajomość i zaakceptowanie zasad są potwierdzone podpisaniem oświadczenia.

Komunikacja z dziećmi Administrator oraz każda osoba dorosła obecna na szkoleniu

  1. W komunikacji z dziećmi zachowuje cierpliwość i szacunek.
  2. Słucha uważnie dzieci i udziela im odpowiedzi adekwatnych do ich wieku i danej sytuacji.
  3. Nie zawstydza, upokarza, lekceważy i obraża dziecka. Nie krzyczy na dziecko w sytuacji innej niż wynikająca z bezpieczeństwa dziecka lub innych dzieci.
  4. Nie ujawnia informacji wrażliwych dotyczących dziecka wobec osób nieuprawnionych, w tym wobec innych dzieci. Obejmuje to wizerunek dziecka, informacje o jego/jej sytuacji rodzinnej, ekonomicznej, medycznej, opiekuńczej i prawnej.
  5. Podejmując decyzje dotyczące dziecka, poinformuje je o tym i stara się brać pod uwagę jego oczekiwania.
  6. Szanuje prawo dziecka do prywatności. Jeśli konieczne jest odstąpienie od zasady poufności, aby chronić dziecko, wyjaśnia mu to najszybciej jak to możliwe.
  7. Zadba o to, aby być w zasięgu wzroku lub słuchu innych dorosłych, kiedy prowadzi aktywności z dziećmi.
  8. Administrator nie przewiduje sytuacji pozostawania z dzieckiem sam na sam. W wyjątkowych i uzasadnionych sytuacjach (np. zagrożenie zdrowia lub życia), kiedy musi zostać z dzieckiem sam na sam, zawsze powiadamia o tym innych dorosłych oraz poinformuje, w którym dokładnie miejscu będzie przebywać wraz z dzieckiem.
  9. Nie zachowuje się w obecności dzieci w sposób niestosowny. Obejmuje to używanie wulgarnych słów, gestów i żartów, czynienie obraźliwych uwag, nawiązywanie w wypowiedziach do aktywności bądź atrakcyjności seksualnej oraz wykorzystywanie wobec dziecka relacji władzy lub przewagi fizycznej (zastraszanie, przymuszanie, groźby).
  10. Zapewni dzieci, że jeśli czują się niekomfortowo w jakiejś sytuacji, wobec konkretnego zachowania czy słów, mogą o tym powiedzieć.
  11. Zwraca się do dziecka po imieniu w formie preferowanej przez dziecko, respektuje jego tożsamość i ekspresję.
  12. Korzysta z alternatywnych form komunikacji z dzieckiem, które tego potrzebuje, uwzględniając możliwości psychofizyczne dziecka.

Działania z dziećmi

  1. Docenia i szanuje wkład dzieci w podejmowane działania, aktywnie je angażuje i traktuje równo bez względu na ich płeć, orientację seksualną, sprawność/niepełnosprawność, status społeczny, etniczny, kulturowy, religijny i światopogląd.
  2. Unika faworyzowania dzieci.
  3. Nie nawiązuje z dzieckiem jakichkolwiek relacji romantycznych lub seksualnych ani nie składa mu propozycji o nieodpowiednim charakterze. Obejmuje to także seksualne komentarze, żarty, gesty oraz udostępnianie dzieciom treści erotycznych i pornograficznych bez względu na ich formę.
  4. Nie utrwala wizerunku dziecka (filmowanie, nagrywanie głosu, fotografowanie) dla potrzeb prywatnych. Dotyczy to także umożliwienia osobom trzecim utrwalenia wizerunków dzieci, jeśli Administrator nie został o tym poinformowany, nie wyraził na to zgody i nie uzyskano zgód opiekunów dzieci oraz samych dzieci.
  5. Nie proponuje dzieciom alkoholu, wyrobów tytoniowych ani nielegalnych substancji, jak również nie używa ich w obecności dzieci w czasie wykonywania obowiązków służbowych lub pobytu na terenie szkoły.
  6. Nie przyjmuje pieniędzy (poza oficjalnie ustalonym i udokumentowanym wynagrodzeniem) ani prezentów od dziecka, ani opiekunów dziecka. Wynagrodzenie przekazywane jest tylko i wyłącznie przez opiekunów dziecka, oficjalnymi kanałami (Przelew bankowy). Nie wchodzi w relacje jakiejkolwiek zależności wobec dziecka lub opiekunów dziecka, które mogłyby prowadzić do oskarżeń o nierówne traktowanie bądź czerpanie korzyści majątkowych i innych.

Kontakt fizyczny z dziećmi

Każde przemocowe działanie wobec dziecka jest niedopuszczalne. Istnieją jednak sytuacje, w których fizyczny kontakt z dzieckiem może być stosowny i spełnia zasady bezpiecznego kontaktu: jest odpowiedzią na potrzeby dziecka w danym momencie, uwzględnia wiek dziecka, etap rozwojowy, płeć, kontekst kulturowy i sytuacyjny. Nie można jednak wyznaczyć uniwersalnej stosowności każdego takiego kontaktu fizycznego, ponieważ zachowanie odpowiednie wobec jednego dziecka może być nieodpowiednie wobec innego. Kieruje się zawsze swoim profesjonalnym osądem, słuchając, obserwując i odnotowując reakcję dziecka, pytając je o zgodę na kontakt fizyczny (np. pokazanie czynności do wykonania w trakcie gier i zabaw) i zachowując świadomość, że nawet przy Twoich dobrych intencjach taki kontakt może być błędnie zinterpretowany przez dziecko lub osoby trzecie.

  1. Nie bije, szturcha, popycha ani w jakikolwiek sposób narusza integralności fizycznej dziecka.
  2. Nigdy nie dotyka dziecka w sposób, który może być uznany za nieprzyzwoity lub niestosowny.
  3. Zawsze jest przygotowany na wyjaśnienie swoich działań.
  4. Nie angażuej się w takie aktywności jak łaskotanie, udawane walki z dziećmi czy brutalne zabawy fizyczne.
  5. Zachowa szczególną ostrożność wobec dzieci, które doświadczyły przemocy i krzywdzenia, w tym seksualnego, fizycznego bądź zaniedbania. Takie doświadczenia mogą czasem sprawić, że dziecko będzie dążyć do nawiązania niestosownych bądź nieadekwatnych fizycznych kontaktów z dorosłymi. W takich sytuacjach reaguje z wyczuciem, jednak stanowczo i pomaga dziecku zrozumieć znaczenie osobistych granic.
  6. Kontakt fizyczny z dzieckiem nigdy nie może być niejawny bądź ukrywany, wiązać się z jakąkolwiek gratyfikacją ani wynikać z relacji władzy.
  7. Kontakt fizyczny z dzieckiem może odbywać się wyłącznie za zgodą dziecka i zgodnie z jego potrzebą.
  8. W sytuacjach wymagających czynności pielęgnacyjnych i higienicznych wobec dziecka (zagrożenie zdrowia), unika innego niż niezbędny kontakt fizyczny z dzieckiem.

Kontakty poza godzinami pracy

Co do zasady kontakt z dziećmi odbywa się wyłącznie podczas szkolenia lub w trakcie jego organizacji i dotyczy tylko celów mieszczących się w zakresie działań Administratora.

Administrator nie przewiduje kontaktu prywatnego z uczestnikami szkoleń. Komunikacja z dzieckiem przez kanały internetowe (np. mass media) jest niezależna od Administratora, który zobowiązuje się nie inicjować takich kontaktów. W przypadku nawiązania kontaktu przez dziecko, każdorazowo zostanie poinformowany o nim opiekun dziecka. Za kontakt nie uważa się komentowania postów czy tzw. Lajków na platformach społecznościowych.

 

Załącznik nr 2

Proces wdrożenia procedury reagowania

W PRZYPADKU ZACHOWANIA TRUDNEGO, AGRESYWNEGO LUB PRZEMOCY ZE STRONY DZIECKA

w przypadku zaobserwowania u dziecka przejawów wzmożonego napięcia, zdenerwowania lub trudności stwarzających prawdopodobieństwo wystąpienia zachowania trudnego, w tym agresywnego, autoagresywnego, zagrażającego sobie lub otoczeniu należy niezwłocznie podjąć działania, aby przeciwdziałać jego rozwinięciu, w tym należy podjąć z dzieckiem rozmowę uspokajającą, wyciszającą, o ile to możliwe, na neutralny temat (metoda przekierowania uwagi) lub inne oddziaływanie kojące/uspokajające;

w sytuacji eskalacji zachowań trudnych, niepożądanych należy podjąć próbę ich wygaszenia, przerwania, adekwatnie do sytuacji, z uwzględnieniem rozpoznanego wcześniej ryzyka wystąpienia zachowań trudnych, agresywnych, autoagresywnych oraz ustalonych i stosowanych u dzieci indywidualnych strategii proaktywnych lub nieawersyjnych strategii reaktywnych;

jeżeli podjęte czynności w danej sytuacji nie przynoszą efektów i następuje eskalacja zachowań trudnych, agresywnych, autoagresywnych należy poinformować odpowienie służby, mające na celu wsparcie Administratora;

  • następnie, w przypadku wystąpienia bardzo agresywnego zachowania, którego nie można powstrzymać i stwarza ono zagrożenie dla zdrowia i życia własnego i innych osób, należy niezwłocznie, jeżeli jest taka konieczność, udzielić pierwszej pomocy przedmedycznej, wezwać Pogotowie Ratunkowe lub Policję, a następnie powiadomić opiekunów dziecka – należy zadbać o bezpieczeństwo każdego uczestnika zdarzenia, w tym świadków;

jeżeli okoliczności zdarzenia na to pozwolą – niezwłocznie – Administrator podejmuje rozmowę stwarzającą dziecku możliwość wypowiedzenia się, przedstawienia swojego zdania/opinii w celu ustalenia przyczyn i okoliczności zdarzenia; w trakcie rozmowy z dzieckiem, o ile nie zakłóci to jej przebiegu, należy zanotować istotne informacje; po zakończeniu rozmowy sporządza się notatkę z uwzględnieniem całego zdarzenia i przekazanych informacji od świadków zdarzenia, o sytuacji należy poinformować opiekunów;

  • do momentu uzyskania pewności, że sytuacja została zażegnana, a zachowanie trudne ustąpiło,nie wolno pozostawić dziecka samemu sobie, tzn. „stracić go z pola widzenia”;
  • należy zadbać o bezpieczeństwo wszystkich uczestników zdarzenia, świadków i udzielić im wsparcia.

Szczególne warunki rozmowy interwencyjnej:

  • rozmowa powinna być przeprowadzona bez presji czasu, pospieszania dziecka oraz powinna być dostosowana do potrzeb i możliwości dziecka; miejsce jej przeprowadzenia winno uwzględniać m.in. specyfikę odbioru i przetwarzania bodźców sensorycznych przez dziecko; należy wziąć pod uwagę język i sposoby komunikacji dziecka;
  • osoba prowadząca rozmowę winna znać sposoby regulacji emocji przez dziecko oraz mieć wiedzę, czy u dziecka występują zachowania trudne (np. zachowania agresywne, autoagresywne);
  • podczas rozmowy trzeba pozwolić dziecku na swobodną wypowiedź, w tym ujawnienie obaw, nie przerywać, nie krytykować, nie uzupełniać wypowiedzi własnymi domysłami, nie komentować treści przekazywanych przez dziecko, nie minimalizować znaczenia tego, co się wydarzyło;
  • rozmowa powinna przebiegać w spokojnej atmosferze; po jej zakończeniu dziecko winno zostać objęte adekwatnym wsparciem do czasu ustabilizowania sytuacji i wyciszenia zachowania – nie wolno pozostawić dziecka samemu sobie, „stracić z pola widzenia” do momentu uzyskania pewności, że sytuacja jest ustabilizowana.

 

Załącznik nr 3

Gdzie skierować opiekuna potrzebującego wsparcia dla siebie i dziecka?

  • Lokalne ośrodki pomocy społecznej
  • Ośrodki interwencji kryzysowej
  • Poradnie psychologiczno-pedagogiczne
  • Specjalistyczne poradnie rodzinne
  • Ośrodki wczesnej interwencji
  • Ośrodki wsparcia dziennego
  • Środowiskowe centra zdrowia psychicznego dla dorosłych oraz środowiskowe centra zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży
  • Centra pomocy dzieciom
  • Ogólnopolskie i lokalne organizacje pozarządowe zajmujące się wspieraniem rodziców i dzieci.

[1] W rozumieniu art. 98 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 z późn. zm.), dalej jako „Kodeks rodzinny i opiekuńczy”.

[2] W rozumieniu art. 155 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

[3] W rozumieniu art. 1121 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

[4] W rozumieniu art. 25 ustawy z dnia 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 167 z późn. zm.).

[5] Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz. U. z  2023 r. poz. 1798, z późn. zm.) Specjalne potrzeby edukacyjne są także określane jako szczególne potrzeby (patrz: ustawa z dnia 19 lipca 2019 r. o zapewnianiu dostępności osobom ze szczególnymi potrzebami, Dz.U. z 2019 r., poz. 1696 ze zm.), indywidualne potrzeby edukacyjne, potrzeby rozwojowe i edukacyjne itd.

Pojęcie specjalne potrzeby edukacyjne wprowadziła Mary Warnock w dokumencie The Warnock Report. Special Educational Needs opublikowanym w 1978 roku w Londynie przez Her Majesty’s Stationery Office. Warnock zaproponowała przejście z medycznej kategoryzacji uczniów oraz diagnozowanych u nich deficytów na bardziej funkcjonalny język społecznego rozumienia ich potrzeb.

[6] Osoba odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń, zgodnie z § 8 ust. 4.

[7] Osoba odpowiedzialna za standardy ochrony dzieci,zgodnie z § 8 ust. 2.

[8] Warsztaty i zajęcia dla dzieci oraz opiekunów dziecka warto ująć w programie wychowawczo-profilaktycznym na dany rok szkolny.

[9]Może to zrobić ta osoba jeżeli jest uprawnioną do wszczęcia procedury NK zgodnie z  § 2 Rozporządzenia RM w sprawie procedury NK oraz wzorów formularzy NK.

[10] Definicja przemocy domowej: patrz art. 2 ust. 1  ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy domowej (Dz.U. z 2023 r. poz. 424)

[11]Dotyczy szkół działających w podmiotach leczniczych lub w jednostkach pomocy społecznej.

Rozwijaj się i trenuj ze mną 💪

Chcę wziąć udział w treningu mentalnym
Zadzwoń: +48 661 099 219
Napisz e-mail: kontakt@leszekfurmann.pl
Facebook Instagram Youtube Twitter Linkedin

Trening mentalny

Szkolenia

Media

Blog

Regulamin serwisu

Polityka prywatności

Standardy ochrony małoletnich

Sklep

Kontakt

©2025 Leszek Furmann – Wszelkie prawa zastrzeżone

Realizacja inmarketing digital agency.

Przewijanie do góry